Porównywanie: Wespe Kontra Sturmpanzer I Bison Kontra G.Pz. Mk. VI (e)

Działo samobieżne na podwoziu przestarzałego Pz.Kpfw. II. Ten pojazd zaprojektowano jako mobilną artylerię dla oddziałów pancernych. Opancerzona kabina z ulepszoną haubicą polową 105 mm była montowana na środkowej i tylnej części podwozia. To działo pokazało możliwość dobrego ponownego wykorzystania przestarzałych podwozi. W latach 1943 i 1944 wyprodukowano łącznie 700 takich pojazdów.

Działo samobieżne rozwijane od roku 1939 do 1940 na podwoziu Panzerkampfwagen I. Wyposażone w działo 150 mm s.I.G. 33, montowane na lawecie. Szybkostrzelność wynosiła trzy strzały na minutę; liczba pocisków na pokładzie sięgała ośmiu. Ten pojazd potrzebował wsparcia transportera amunicji. Działo było używane od roku 1940 do 1943 podczas kampanii we Francji, na Bałkanach i na Froncie Wschodnim. Potem zastąpił go Sturmpanzer II z podobnym działem.

W roku 1940 wojska niemieckie zdobyły trochę brytyjskich czołgów lekkich Mk. VI. Zdobyczne pojazdy przemianowano na Leichter Panzerkampfwagen Mk. IV 734(e) i wykorzystywano do celów szkoleniowych Wehrmachtu aż do jesieni 1942 roku. W listopadzie postanowiono stworzyć działo samobieżne oparte na tej konstrukcji. W 1942 r. stworzono wersje z haubicami 105 i 150 mm. Wszystkie pojazdy zostały utracone podczas walk we Francji latem i jesienią 1944 r.