Porównywanie: T18 Kontra T3 HMC

	Prace nad tym działem samobieżnym opartym na konstrukcji czołgu lekkiego M3 rozpoczęto w październiku 1941 roku. Wóz prototypowy przeszedł testy polowe wiosną 1942 roku, ale nie rozpoczęto masowej produkcji.	Lekkie działo samobieżne do wsparcia piechoty i czołgów. Rozwijane w 1938 roku na podwoziu M1A3. Zbudowano tylko jeden prototyp. Testy wykazały szereg problemów technicznych i funkcjonalnych, a pojazd nigdy nie wszedł do służby.
Moduły
Automatyczny wybór
Wieże
Działa
Silniki
Zawieszenia
Radia
Główne cechy
Strona z danymi czołgu	Strona z danymi czołgu	Strona z danymi czołgu
Poziom	II	II
Walki na poziomie	2 3	2 3
Cena	3,000	3,000
Punkty życia
Zasięg sygnału
Maksymalna prędkość	48 km/h	72.4 km/h
Maksymalna prędkość do tyłu	6 km/h	7 km/h
Waga
Limit obciążenia
Załoga	Commander (Radio Operator) Gunner Driver Loader	Commander (Gunner, Radio Operator, Loader) Driver
Pancerz
Pancerz podwozia	Front: 51 mm Side: 32 mm Rear: 25 mm	Front: 15.9 mm Side: 12.7 mm Rear: 6.4 mm
Pancerz wieży

Mobilność
Moc silnika
Konie mechaniczne / tone
Prędkość obrotu
Maksymalny kąt podjazdu
Hard terrain resistance
Medium terrain resistance
Soft terrain resistance
Szansa na pożar
Rodzaj silnika
Wieża
Zasięg widzenia
Obrót wieży
Kąt obrotu
Uzbrojenie
Uszkodzenia (Promień eksplozji)
Penetracja
Cena pocisku
Prędkość pocisku
Uszkodzenia / min.
Szybkostrzelność
Czas przeładowania
Magazynek
Celność
Czas celowania
Kąt wychylenia
Ilość amunicji
Wartości kamuflażu
Podczas postoju	19.50 %	%
W ruchu	14.00 %	%
Podczas wystrzału	6.29 %	%
Wydajność bitewna
Celność	40.7671 %	%
Dochód kredytów netto	785.174
Procent wygranych bitew	46.6637 %	%
Zadane obrażenia	94.0208
Zniszczonych podczas bitwy	0.479941
Więcej statystyk @ vbaddict.net	Więcej statystyk	Więcej statystyk